هويت و بحران هويت در ميان جوانان

     آيا مي دانيد هويت ما چيست؟

     در اين قسمت اشاراتي را خواهيم داشت ولي با يك شرط. آنهم اينكه سعي كنيد به سوالات بالا جواب پيدا كنيد. اينكه چند درصد زبان شما توركي، چند درصد فارسي و چند درصد آذري است؟ چرا به اين شدت متحول گرديده است؟ ادبيات آن چيست؟

شاهين حسني

سياستهاي هدفمند استعماري از سال 1300شروع ميشود.ودقيقا 8 دهه بر ملت غيور آذربايجان اعمال شده. اما مجريان اين سياست بلا منقطع از رضاشاه «نظام سالار» گرفته تا خاتمي« مردم سالار»! هيچ كدام بطور واضح صحبت از مبارزه نژادپرستانه عليه ملت تورك به ميان نياورده اند. ومقاله «سوسكها» كه در اُرگان رسمي جمهوري اسلامي(روزنامه ايران) درج شده اولين اعتراف رسمي است كه درزمينه صورت گرفته. اما قدري توضيح لازم دارد تا خوب فهميده شود؛

درپاراگراف اول مقاله از«سوسكهاي چهار فصله» سخن ميرود و اينكه «چه كنيم تا جلوي سوسكها سوسك نشويم» اين دو جمله نشان ميدهد كه مقايسه اي هدفمند در پيش است و« سوسك» منظور اصلي نيست!

در قسمت «روش اول» ميخوانيم « قبل از خشونت بايد با سوسكها به مذاكره بنشينيم» پس گفتگو يا بهتر بگوييم تقابل فرهنگها در بين است! اما «سوسكها زبان مشكلي دارند كه خودشان هم نمي فهمند! وترجيح ميدهند به زبانهاي ديگر صحبت كنند». نويسنده خواسته از زمينه تبليغاتي شووينيزمي استفاده كرده و توركي را زباني مشكل نشان دهد. حال اينكه توركي زبانيست قانونمند ودر عين حال ساده اما باتعداد لغات زياد و اگر سياستهاي شووينيستي قطع شود نه تنها توركها بلكه ديگران نيز اين زبان را بعنوان زبان اُنسيت بكار خواهند بست.

دركناراين بند كاريكاتور سوسكي رسم شده كه در حال گفتگو با يكنفر ديگر است وسوسكه درمقابل حرفهاي او ميگويد «نه مه نه!» (namana) كه هدف اصلي نويسنده را بطور واضح به نمايش ميگذارد.

درقسمت« روش دوم» با لفظي كه لايق آبا واجداد خودشان است فرموده اند كه بايد براي از بين بردن سوسك غذاي آنرا قطع كنيم. و درعمل هم ميبينيم كه چگونه از امكانات آذربايجان كاسته وبه مناطق فارس زبان ميريزند.

درقسمت« روش سوم» بطور واضح پرده از روي مسئله برداشته واذعان ميكند كه ميخواهيم نسلشان را از بين ببريم. وتوصيه ميكند كه بايد توسط حيوانات ديگر كه مثل «مرغ وسوسك» تضاد دارند اين كار را بكنيم. و ميبينيم كه چگونه بين ما وبرخي قوميتهاي مستضعف در جاهايي مثل آذربايجان غربي تفرقه بوجود آورده اند تا حكومت كنند!آيا اين گونه تفرقه ها را امثال «كاوه بيات»ها تئوريزه نكرده اند!؟ در همين بند مؤلف اعتراف ميكند كه بعد از منقرض شدن نسل سوسك(تورك)نوبت حيوان دوم(…!؟) ميرسد واگر گوشتش خوردني نباشد «منصور» حسابشان را ميرسد.

در قسمت«روش چهارم» سوسكها با دم پايي كشتار مي شوند كه تداعي كننده كشتار20000 نفر ازفدائيان آذربايجان در تبريز و ساير شهرهاي آذربايجان در1945 است كه البته به نتيجه اي دائم منجر نشد.

در قسمت «روش پنجم» توصيه مي كند بجاي اينكه با «سم كش» آنها را از بين ببريم (كه ديديم اين تجربه به شكست انجاميد) بايد بچه هاي مدارس را در مقابل آنها واكسينه كنيم. وديديم و ميبينيم كه در مدارس چه سياستهاي كثيفي بكار ميگيرند تا زبان الكن فارسي را بجاي زبان توركي بنشانند!

در قسمت «روش ششم» به تقويت هويت توركي كه از نظر او شوخي بردار نيست اشاره ميكند.

در قسمت «روش هفتم» كه جاي تامل بسياردارد ! اشاره ميكند كه شخصيتهاي برجسته سوسكها را ترور كنيد تا عبرت سايرين باشد. آري « ترور نفس» واز آن بدتر«ترور شخصيت» از اقدامات ننگين آنهاست كه معمولا توسط ايادي بيناموسشان صورت ميگيرد.

در قسمت « روش هشتم» جلو گيري از«زاد وولد» سوسكها مورد بحث است. كه ازموارد حساس آلرژي نژادپرستان است. و اين طبيعي است كه با چنين اوضاع بد اقتصادي در آذربايجان كسي بفكر ازدواج نمي افتد كه بتواند بچه دار شود!

و بالاخره در قسمت آخر جناب نژاد پرست، احتمالاً براي جلوگيري از هم پاشيدگي «ايران» كه ارث باباشان هست! پيشنهاد ميدهد؛ اگر بندهاي قبل اثربخش نبود با سوسكها بطور مسالمت آميز رفتار كنيد.

جناب شووينيست كه در خيال خود به زبان «كليله ودمنه» توصيه هائي به مسئولين ميكند خبر ندارد كه مسئولين سالهاست اين سياستها را بكار ميگيرند. وجناب« پلنگ صورتي»! با اين مقاله خود فقط كار آنها را خراب! كرد.

21 آذر روزي مهم در تاريخ ملت آذربايجان

مردم فرانسه همه ساله 14 ژولاي را كه مصادف با تخريب زندان باستيل در سال 1789 و آزاد سازي زندانيان سياسي است، با مراسم باشكوهي جشن مي گيرند.

مردم مكزيك نيز 16 سپتامبر را گرامي مي دارند. زيرا در چنين روزي به رهبري هيدالگو ناقوس همه كليساها به علامت شروع قيام عليه حكومت ديكتاتوري به صدا در آمده و مردم با شكست دادن ديكتاتوري به آزادي مي رسند.

هولودروم كلمه اي اوكرايني به معناي «گرسنگي» است. مردم اكراين همه ساله سالگردي ملي به مناسبت نسلكشي هم ميهنانشان بر گذار ميكنند و رژيم مركزي مسكو را از بابت گرسنه نگه داشتن اكراينيها براي از بين بردنشان پروتست ميكنند.

يهوديان نيز همه ساله با فرا رسيدن 27 ژانويه مراسمي را در نقاط مختلف جهان برگذار كرده و كشتار مردم خود را توسط هيتلر يادآور مي شوند.

مالزيائيها پانزدهمين روز از هشتمين ماه (اواسط پاييز) را جشن ميگيرند. زيرا اين روز انقلاب موفقيت آميزي را كه بر ضد فرمانرواي اشغالگران در قرن چهاردهم در چين انجام گرفت اعلام  مي‌كند. بنابر يك افسانه، رمز پيروزي و نقشه مبارزه عليه اشغالگران در شيريني ماه پنهان بود و شيريني ماه به طور وسيعي بين ديگران توزيع شد. فانوس هم به عنوان علائمي در شب بر روي تپه‌ها و بلنديها استفاده مي شد. امروزه اين جشن همراه با تهيه كيك ماه و فانوس برپا مي‌شود و در مكان معيني مسابقه اي بين فانوسها برگزار مي‌گردد.

صرفنظر از اينكه نتيجه اين حركتهاي ملي به پيروزي رسيده است يا به شهادت در راه آرمانهاي ملي منجر شده، بزرگداشت آن باعث اتحاد و قدرتمند شدن اين ملتها مي شود.

يكي از پرشورترين مناسبتهاي ملي مردم آذربايجان جنوبي نيز حوادث 21 آذر است. 64 سال پيش در چنين روزي ملت آذربايجان جنوبي يكپارچه بر عليه ديكتاتوري نژادپرستانه آريا مهري قيام كرده و به رهبري سيد جعفر پيشه وري يك حكومت ملي با مركزيت تبريز تشكيل دادند. در مدت يك سال (21 آذر 1324 تا 21 آذر 1325) حكومت ملي آذربايجان، چنان پيشرفتي حاصل گرديد كه به اعتراف شخصيت هاي بي طرف دنيا، آذربايجان به اندازه 20 سال حكومت پان فارسيستي رضاشاه توسعه يافت.

خطوط تلگراف گسترش يافت، اصلاحات ارضي بعمل آمد، دانشگاه تبريز تاسيس شد، جاده ها آسفالت شدند، راديو آذربايجان تاسيس شد و ارتش ملي آذربايجان با فرماندهي غلام يحيي دانشيان شكل گرفت و ...

حكومت مركزي ايران اين تحولات و پيشرفت ملت تورك آذربايجان جنوبي را بر نتافت و يك شبكه جاسوسي در آذربايجان بوجود آورد و به تخريب حكومت ملي آذربايجان از درون پرداخت. و از طرف ديگر، ديپلماتهاي حكومت مركزي و در راًس آنها قوام سلطنه با واگذاري امتياز نفت شمال به شوروي، نظر مثبت آنها را نيز براي يك حمله نظامي گسترده محيا كردند. طوريكه رهبران شوروي كه به ظاهر با حكومت آذربايجان دوستي نشان مي دادند، رهبران حزب دموكرات آذربايجان را تحت فشار گذاشتند كه مقاومت نكنند.

در فرصت مناسبي كه انتخابات مجلس فراهم آورده بود با نقشه نظامي يك ژنرال آمريكايي به نام «شوارتسكوپف» به آذربايجان حمله شد و به اين ترتيب فاجعه قتل عام ملت تورك آذربايجان جنوبي به وقوع پيوست.

ارتش آريا مهري با پشتيباني نيروهاي خارجي به آذربايجان وارد شده و به كمك اربابهاي محلي و ارازل كه امتيازهاي بي مورد اجتماعي شان توسط حكومت ملي لغو شده بود، چنان جناياتي در آذربايجان آفريدند كه روي امثال هيتلر را سفيد كردند. 20 هزار نفر از بهترين و باسوادترين افراد سياسي آذربايجان را اعدام كردند. در زنجان، وطن پرستان ايران!!! براي تجاوز به يك دختر دموكرات آذربايجان، در يك صف نوبت گرفتند. يك روحاني را كه برخلاف روحانيون ديگر از حكومت ملي آذربايجان طرفداري كرده بود از بالاي ساختمان پرت كردند. در خيابان زنگنه ( باكري ) اورميه چنان قتل عامي شد كه همه ديوارهاي خيابان رنگ خون گرفت و براي تنبيه عموم مردم، ارزاق را به مردم عادي نيز دريغ كردند كه در نتيجه آن هزاران نفر آذربايجاني از گرسنگي جان دادند. حدود 100 هزار نفر هم براي دوري از اين وضعيت به كشورهاي خارجي و يا ساير نقاط ايران فرار كردند. كتاب هاي توركي را از همه منازل جمع كرده و در 26 آذر ماه در خيابانها به آتش كشيدند.

اما با همۀ اين جنايات نتوانستند ياد سرود صبحگاهي آذربايجان را از ذهن فرزندان آذربايجان كه در اين سال به زبان مادري خود تحصيل ميكردند را بزدايند؛

          اي بيزي يوخدان يارادان تانريميز   *       سن بيزه لطفونله عنايت ائيله

          بيزلري دوزگون يولا، دوز ايشلره       *       قدرت ذاتينله هدايت ائيله

          وئر بيزه توفيق كه تحصيل ائده ك      *      علم و ادبله بيزه زينت ائله

        خدمت ائده ك بيز آنا ميز يوردونا      *      سن ده اونو حفظ و حيمايت ائله

        پاك فكير ، آيدين اوره ك ساغ بدن    *      بيزلره شانينله كرامت ائله

امروز بر ما فرزندان آذربايجان واجب است كه حداقل براي پايمال نشدن خون هزاران آذربايجاني كه 64 سال پيش براي سعادت وطن و ملت تورك آذربايجان، جان خود را هديه دادند اين روز را با اقداماتي هرچند كوچك هم باشد گرامي بداريم.

ملتچي شخصي است كه در راه آرمانهاي آذربايجان مجاهدت ميكند و…

الف)ميتواند هر دين و عقيده اي داشته باشد و به هر صنف و طبقه  اجتماعي متعلق باشد اما اولويت اول او "حركت در جهت منافع ملي آذربايجان"است.

ب)با فرهنگ وزبان ملت خود به اندازه كافي آشنا بوده  و در مورد  مسايل  سياسي كشور و جهان اشراف كافي دارد. وگرنه براي  چنين شخصي تشخيص راه از بي راهه مشكل است و ناخواسته مُبلّغ  سياستهاي رسمي شووينيزم خواهد شد.

ج)سليقه اي  مثل يك پزشك دارد و عليرغم  نا هنجار  بودن وضع  جامعه  به  ملت خود عشق  ميورزد و بجاي اينكه ملت تحت تبليغات رژيم نژادپرست خود را به خاطر عدم آگاهي سرزنش  ومتهم  كند به مداواي  درد آنها كه توده اي استعمار زده اند ميپردازد و  مهمتر اينكه از هيچكس  انتظار ندارد  بخاطر خدمتي  كه  به ملت و ميهنش كرده قدر شناسي ببيند و  برايش مجسمه  يادبودي بسازند. هرچه كه  ملت آذربايجان  ثابت كرده اند هيچوقت  قهرمانان خود را فراموش نمي كنند.

د)مبارزيست مومن كه به آينده كار خود و رهايي ملت مظلومش ايمان دارد. ونيك ميداند كه بدون هزينه و مبارزه با هر عامل و هر  رژيم ضد  منافع  ملي آذربايجان است  و مبارزه  فرصتي است  كه  تحت هرشرايطي تعطيلي ندارد.

چه  موقعي  كه با يك  دولت  قوي  سروكار داريم  وچه  موقعي كه با رژيمي  ضعيف  طرف  حسابيم!چه موقعي كه ايدئولوژي دشمن سوسياليزم است و چه موقعي كه شعار دموكراسي سر ميدهدو…

ه)نجابت دارد! زيرا درعين حال كه روشهاي مبارزه خويش را معرفي و تبليغ ميكند  روش و  موقعيت ساير ميلتچيها را تخريب نيمكند.

و)چشم اميد به هيچ دولت خارجي نبسته. اما از موقعيتهاي سياسي پيش آمده بهترين استفاده را ميكند.

ر)عليرغم مشكلات و موانع موجود ميكوشد با عامه خلق خود  رابطه ايجا كرده و ضرورت حركت ملي را به آنها توجيه كند.

ز) استعداد كار گروهي دارد. زيرا بدون تشكيل گروههاي كارآمد به اهداف مان نخواهيم رسيد. همچنانكه در طول تاريخ نيز هيچ ايده اي بدون تشكّل گروهي به نتيجه نرسيده است.

ژ) عمل گرا است و مليتچي گري را فقط در بحث و مجادله نمي بيند. مصداق كساني نيست كه هوچي ميني دربارۀ آنها گفت؛ «در بحث اسهال اند و در عمل يبوست!»

(چرا توركها قهرسياسي با فارسها كردند)

به رسم مالوف بايد خود را معرفي نمايم. منم هموطنِ بي وطن تو! منم هموطن بي زبان، بي نشان، بي تاريخ و بي هويت تو، نشناختي؟! اگر در روزهاي سخت در كنار تو بودنم را فراموش كرده باشي، حتما روزهاي شادي و پارتي مرا به ياد مي آوري! بله منم اسباب تفريح تو، همان كسي به دليل اينكه مثل تو نمي توانست زبان تو را حرف بزند مورد تمسخر تو بود. ديدي شناختي!

  امروز از طرف تو متهم به بي تفاوتي به امور بسيار مهم جامعه امروزم! اما دستت درد نكند تو هنوز به ياد من هستي، حتي در ميان اين سيلاب خون! هنوز فضاي net پر است از احساس تكريم تو نسبت به من و امثال من. هر روز  Emailهاي زيباي تو به دستم مي رسد كه پر است از جكهاي جديد و قديم تو.

  از اينها بگذريم، راستي كاري كه در تهران مي شود كارستان است. اما من اينجا در آذربايجان ساكت و بي خيال نشستم، من رفيق نيمه راه! شايد ترسيده ام! اما نه يادت نرفته كه نفر جلويي، آن سرِ سران فتنه خود، تؤرك است. در صد سال گذشته هم كه در تمامي انقلابها نفر اول من بودم. يادت نيست؟! مشروطه و آذربايجان، 1324 و فرقه دموكرات، مصدق تؤرك و ماجراي نفت، انقلاب و 29 بهمن، جنگ تحميلي و سرداران شهيد تؤرك.

  امروز با تو نيستم چون هرگز با من نبودي، امروز با تو نيستم چون از تو خسته شدهام! از آن خنده هاي هميشگيات، از آن قيافه هميشه حق به جانبت، از خود برتر بينيات، از اين همه تحقيرهايت، از كوچك شمردنت، از آن نگاه بالا به پايينات، از تخريب شخصيتيات.

  نمي خواهم از تمدن 7000 سالهام بگويم، نمي خواهم از غناي زبان مادريام كه سوم زبان زنده دنياست، حرفي بزنم، نمي خواهم از شيرزنان و شيرمردان تؤرك مثالي بياورم كه اكنون يا مثل دهقان فداكار، مال من نيستند، يا مثل بابك نشان بي ديني هستند و مثل ستارخان، امروز لقب اوباش گرفتهاند، انگار كه همو نبود كه با يك پاي سالم مجلس مليمان را از دست بيگانه درآورد، و سپس لقب سردار ملي گرفت.

  نمي خواهم از بازرگان و شهريار و جعفري و طباطبايي و جبهدار و هشترودي و مجتهد و پروين اعتصامي و باغچهبان و رشديه و صمد بهرنگي و ... بگويم كه چه ها به پاي فرهنگ و علم و سياست تو! نريختند.

  من و تو با هم در اين خاك زاده شديم. تو وارث تاريخ 2700 ساله شدي و فرهنگ اصيل ايراني اما من مجبور به نسيان تاريخ 7000 ساله خود شدم و خرده فرهنگ.

  تو در مدرسه به زبان مادريت شعر خواندي و جايزه گرفتي و من به دليل صحبت به زبان مادريام حكم اخراج. كتابهايمان پر بود از عكس نياكان تو و من بي هيچ نژاد و تاريخي! همه جا نشانهاي از فرهنگ اصيل تو بود و من با تمدن 7000 ساله بي نشان و مدرك بودم. براي تو آثار تاريخي مي ساختند! و آثار تاريخي من هر روز ويران مي شد.

  در جشن هاي ملي تو به دليل جكهاي زيباي تركيات تشويق مي شدي و من شرمنده. تو تنها به اين دليل كه مي توانستي زبان مادريت را حرف بزني با سواد بودي و من با اينكه در هفت سالگي دومين زبان را آموخته بودم بي سواد و كودن!

  تو براي گسترش زبان مادريت كتاب، مدرسه، راديو، تلويزيون، مجله، نشريه و رديف بودجه داشتي و من به دليل زبان مادريم تحقير، تهديد و تنبيه.

  سپس جنگ را به ياد مي آورم دوباره برادر بوديم. هموطن خوش لهجه تو شدم و با تو براي حفظ ناموس و وطن، به جبهه رفتيم، شهيد شديم، اسير شديم، سختي كشيديم و خم به ابرو نياورديم، خون داديم و نگذاشتيم يك وجب از اين خاك به دست بيگانه بيافتد. از جنگ برگشتيم، دوران سازندگي بود. اصفهان و كرمان و تهران با صدها كيلومتر فاصله از جنگ هر روز آبادتر شدند و اردبيل و اورميه و زنجان و تبريز و قزوين و همدان و آستارا و سنندج و اهواز و آبادان و ... محرومتر. براي رفاه حال تو از بودجه من كسر شد، برادر ديروز، بيگانه امروز شد.

  اصفهان و تهران پايتختهاي فرهنگي و صنعتي و تجاري شدند و تبريز با سابقه تجارت چند هزار ساله كه حتي ماركو پولو را 700 سال پيش به حيرت انداخته بود، منطقه دور افتاده و غير استراتژيك شد و ده بزرگ!

  تفاوت بودجه ها به ده ها برابر رسيد و اين باعث تفاوت انسان ها گرديد و شايد هم بر عكس! برادر ديروزت، كارگر امروز تو شد و برادر ديروزم، ارباب امروز من. دانشگاه تبريز با تاريخ تاسيس صحيح 1324 (وارث ربع رشيدي قديميترين دانشگاه اين مرز و بوم با سابقه 700 ساله)، خالي از امكانات گرديد و نخبگان من جهت رفاه حال تو روانه كارخانجات تو شدند. آذربايجان خالي از صنعت و هنر شد و كارخانهها و خانههاي فرهنگي تو رو به عرش برآوردند.

  سپس زمان سياست خارجي شد. براي آزادي برادر مسلمان فلسطيني كه هرگز نديده بودم و هزاران كيلومتر با من فاصله داشت، به خيابانها رفتم و بر دهان آمريكا زدم؛ اما هرگز نفهميدم كه چرا تو بزرگترين شريك تجاري ارمنستان هستي كه هزاران آذربايجاني را كه برادر ديني و نژادي من و تو بودند را جلوي چشممان به خاك و خون كشيد و دم هم بر نياوردي.

  زمان اصلاحات رسيد و آن رييس فرهنگ! دوباره من و تو براي خلق حماسه برادر شديم. براي اولين بار از زبان يك مسئول دولتي شعري به زبان تؤركي شنيدم: «حيدر بابا ...» تا خواستم بگويم تمامي تلفظ ها اشتباه است و شعر زيبايي خود را از دست داد، مشتي محكم، آرام دهانم را بست كه: «او فارس زبان است و نمي تواند مثل ما تؤركي صحبت كند.» (اما من مجبور به صحبت كردن فارسي، همانند او هستم!) (البته به فاصله زماني هر 4 سال يك روز اين شعر تؤركي تا هم اكنون تكرار مي شود و تنها شاعر آن عوض شده است! بلي شاعر! چون شهريار وجود خارجي ندارد و تنها ديكلمه كننده عزيز هست كه هر چهار سال يكبار و تنها به مدت يكروز به او و زبان تؤركي اجازه حيات مي دهد!)

  اين را به فال نيك گرفتم و آماده شدم در كنار اين سردار فرهنگي و از روزنه فرهنگي بوجود آمده ميراث «دهده قورقود» و عاشيق را زنده كنم كه دوباره تاريخ تكرار شد و صمد بهرنگي در آبهاي كم عمق آراز (ارس) غرق گرديد.

  اين بار هم شعر و موسيقي تو فرهنگ اصيل ايراني شد و شعر موسيقي من خرده فرهنگ و وارداتي. من با دست كم 35 ميليون نفر به قول آن يار قديمي، شاملو، اقليت شدم و تو با نصف اين رقم اكثريت مطلق. نام فرزند تو فرهنگ شد و نام فرزند من ممنوع!؟

  تو براي تمسخر من در فرهنگسراهاي دولتي نشان افتخار گرفتي و من به دليل اعتراض به تو باتوم! براي تو به جهت گسترش زبان مادريت در كشورهاي بهدردنخورستان پول نفت دادند و براي من به جهت برپايي شب شعر تؤركي در زير زمين خانهام، زندان.

  تلويزيون تو اداي مرا چه زيبا در مي آورد! همه مرديم از خنده! البته هنوز هم من براي اين سئوال فرزندم كه چرا به ما مي خندند؟ جوابي ندارم، همانطور كه پدرم براي من نداشت. نمي دانم چرا از اينهمه نقش در سريالهاي تو فقط بدها به من مي رسند؟! شايد IQU پاييني دارم اما آن همه مدال طلاي المپياد ها و افتخارات جهاني پس چه! از تلويزيون زيبايي كه به من دادي متشكرم. من تا حالا نمي دانستم كه تؤركي را بايد اينگونه حرف بزنم! اين پدر و مادر و اجداد من هم هيچ چيزي را درست و حسابي به من ياد ندادهاند، خدا را شكر كه تو هستي! الان فهميدم كه كل ساختار جمله در زبان تؤركي، فارسي ادا مي شود حتي با لغات فارسي و فقط در انتها، فعل تؤركي است. كه آن هم انشاءا... قول داده كه در چند سال آينده خود بخود فارسي شود.

  تو براي روز تولد مادرت شيريني و شكلات تبريز هديه بردي و براي خنداندنش جك تازه تؤركي گفتي و من، هرگز و هرگز نتوانستم بگويم مادر به دليل زحماتي كه برايم كشيدي: «اَللرين آغريماسين».

  دستت درد نكند به ياد شهر اولين ها سهم من را به عنوان نفر اول از قتلهاي زنجيرهاي كنار گذاشته بودي. آري پروفسور «كيريشچي» (زهتابي)!؟ اما نه يادم رفت تو اين قتلها را براي هدف ديگري لازم داري و نام من بالاي اين ليست برازنده تو نيست. اصلا چه كسي مي داند زهتابي كه بود چه كرد و چه مي گفت چطور كشته شد؟ راحت باش مثل گذشته!

  18 تير شد، من و تو را در كوي زدند، بدجوري هم زدند. نتوانستم ساكت بنشينم، 20 تير برخاستم. دانشگاه تبريز ولولهاي بود. در تبريز ما را شديدتر زدند، بيچاره تو هم به خاطر اسم شهر من شديدتر كتك خوردي. دنيا به هواداري حقوق پايمال شده كوي دانشگاه تهران برخاست. VOA و BBC و ... هر روز با تو مصاحبه داشتند اما باز من فراموش شدم! تبريز چه؟ مگر در تبريز خبري بود؟ تو هم كه خودت سرت شلوغ بود.

  يكبار ديگر هم با هم رفيق شديم يادت مي آيد ماجراي خليج فارس! نامردها مي خواستند اسم چند صد ساله خليج فارس را عوض كنند، دزدان بي شرم فرهنگي! اما اين ماجرا مرا ياد صحبتهاي پدربزرگم انداخت، نمي دانم چرا هيچكدام از شهرها و محلات و كوه و دشت و رودي كه او مي گفت را نمي توانستم در نقشه تو پيدا كنم، يك دزد فرهنگي هم همه اينها را دزديده است! (خوب است بداني كه در 50 سال گذشته تقريبا تمامي نامهاي تؤركي شهر و كوه و دشت و رود و حتي اسم مغازه و انسان عوض و ممنوع! شده است. توسط چه كسي؟ از من نپرس).

  به نظر من تو بايد برنده جايزه نوبل شوي به خاطر كشف ژنتيكي فوق العادهاي كه انجام دادي. چون تو ثابت كردي كه در هر صورت ازدواج (تؤرك با فارس، تؤرك با لر، تؤرك با كرد، كرد با عرب، بلوچ با تؤرك، كرد با لر، عرب با فارس و ...) فرزندان حتما بايد فارس باشند.

  اما تشكر اصلي من از تو مانده است! به خاطر شاهكار هنريات، ذوق و هنر اصيلت، تمسخر و توهين سال 85، چه زيبا جوابي بود به اينهمه با هم بودنمان. چه تصوير زيبايي در روزنامه رسمي مان (تان) ايران!؟ چه بي فرهنگ و بي ذوقند اين مردم تؤرك! آن كاريكاتور به آن زيبايي را خراب كردند. اين اقليت رو به انقراض! ميليون ها نفر در تبريز و اردبيل و اورميه و زنجان و قزوين و همدان و آستارا و تهران و كرج و همه شهرهاي تؤرك نشين مركزي و تؤركمن و قشقايي به خيابانها ريختند البته از دولت مركزي فارس كمال تشكر را داريم كه بزرگي كرد و براي دلجويي به شهرهاي ما آمد و با سلاح گرم و صميمي ما را متوجه اشتباهمان كرد كه در دام بيگانه افتادهايم و با مهرباني ما را روانه گورستان و زندان نمود.

  و تو اي شيرمرد آزادي و دموكراسي! تبارك ا... به دادخواهي از من برخاستي و در كنار من ماندي تا آرام جان دادم. به پاس آن نيكي در حق من كردي امروز من شرمندهام! (حتي يك نفر هم از آزادانديشان فارس با من همراه نبود).

  البته من خاطرات حضور اجداد تو را در شهرهايمان از بزرگتر ها شنيدهام كه چگونه در آذر 1325 با كمك دول خارجي براي آزادي آذربايجان زحمت كشيدند و آمدند و بعد از اينكه مردم سلاح هايشان را داوطلبانه در اختيار آنها قرار دادند و باز هم نخواستند آزاد بشوند! اجدادت 25000 نفرشان را (كه زياد هم نيست) كشتند و 75000 نفرشان را جهت آموزش فرهنگ اصيل به تبعيدگاه ها فرستادند و همه كتابهاي تؤركي را كه البته جزو فرهنگ حساب نمي شوند، سوزانده و مجلات نشريات و فعالان اين عرصه را، محو و نابود كردند.

  اخيرا هم اين زگيل زشت تراختور تركيب زيباي تو را به هم زده است. پس از چندين سال نابودي هست و نيست آذربايجان، كه ورزش هم از اين قائده مستثني نبود، توسط مديران تو (كه من هيچوقت متوجه نشدم چرا اكثريت مديران مناطق تؤرك نشين فارس هستند!) اين فرزند ناخواسته از كجا آمد كه خواب سنگين شونيزم را پريشان كرده است. بي فرهنگ ها به جاي فحش هاي زيباي خانوادگي كه توسط تيم هاي فرهنگي پايتخت و به تازگي اصفهان، ابداع شده، فقط شعار تؤركي مي دهند (ياشاسين آذربايجان) واقعا اين گناه بخشودني نيست. نمي دانم اين اقليت از كجا اين همه تماشاگر و طرفدار توي ورزشگاه جمع مي كنند كه در تهران هم تعدادشان بيشتر است.

  دوست عزيز من تمام دار و ندار مرا از من گرفتي، از هست و نيست ساقطم كردي، انواع فحش و ناسزا  و تهمت و جك نثار من كردي، حتي حق (شايد از ديد تو افتخار) همسايگي با تو را از طريق پرسشنامههاي فرهنگيت به بحث گذاشتي! از زبان و مليت و تاريخ و صنعت و كشاورزي و سرزمينم چيزي برايم باقي نگذاشتي و اكنون مرا به آينده برابر مي خواني؟! حتي در تصويري كه از آينده كشيدهاي جايي براي من نيست، بدون هيچ حق و حقوقي مرا به كنار خود مي طلبي؟ در سرود آزاديت نامي از من نمي شنوم. ديگر باغي برايم باقي نگذاشتي كه در بهار آينده به انتظار شكوفايياش بنشينم. حتي هم اكنون نيز كه بسيار سرگرم و مشغولي، از تفريح سالمت، تمسخر من، دست نكشيدهاي. با ذرهاي عذاب دادت به هوا بلند شده و سالهاي سال صداي شكستن استخوانهاي مرا نشنيدهاي. «نداي» تو را همه شنيدند اما تو «اختاي» مرا ديدهاي؟!

  بدان و آگاه باش! من تؤركم و عليرغم زحمات صد ساله تو كه به روشهاي مسالمتآميز تمسخر، استهزاء، تبعيض، تهديد، شكنجه و اعدام براي فارس كردن من كشيدهاي، تؤرك باقي ماندهام و بزودي (بزوري) هم قصد تغيير نژاد ندارم. از برنامه هاي دموكراسيت ممنونم، اما هنوز طعم برنامه هاي آزاديبخش قبليات تمام وجودم را به لرزه در مي آورد. و از BBC فارسي و VOA كه براي فارسهاي افغانستان برنامه ويژه دارد و براي بيش از سي و پنج ميليون تؤرك زبان اين مملكت هيچ حرفي ندارد، تشكر مي كنم. آري از روزي دستكم هشت ساعت برنامه زنده (ضربدر 365 روز سال و ضربدر چند سال حضور اين دوستان و مدافعان حقوق بشر) چند ساعت به من و درد دل من اختصاص يافته است؟! آه ببخشيد منظور تو از جدايي طلب، تجزيهطلب و عوامل بيگانه در آن برنامه ها من بودم.

  اي بلند آرمان دموكراسي! اي پرچمدار ايران نو! اي همواره به فكر توده و من! اي عدالت اجتماعي! لطفا به خاطر من خودت را به زحمت نيانداز، كه اين بار سعي دارم از تجربيات شيرين با تو بودن براي آينده تلخ نهايت استفاده را بكنم. اين بار سر آن دارم كه بر پاي خود بايستم و مزاحم تو نشوم، تو هم مرحمت فرموده چنگالهاي خود را كه در گوشت و استخوان و منابع زميني و زيرزمينيم فرو رفته بيرون بياور! كه مبادا در اثر حركت ناگهانيم دستت را بشكنم.